Bitimsiz bir uykudan
açtý mavi gözlerini
pencereler.
Lake duvarlarýn
gri renginde
firari kirpikler.
Adýmlýyor düþ’ün geçidini
katmerli gülüþler.
Siliyor aðýr aðýr þiiri
bilmem kaçýncý vitesler.
Tükendi anýlar
Son kozlar oynandý.
Tek görgü tanýðý
çember çeviren
akbabalar...
Birikti akasyalar
kuþ gölgesi biriktiren
uçurumda.
Ýndi mapushaneye
yorgun cüppeli gece.
Aðladý dövülmüþ bir çocuk
þive deðiþtirdi ýþýk.
üþüdü
üþüdü
üþüdü...
Yorganýn altýnda.
Ürperdi avucunda
ayçiçeði açan mutluluk..
Oyuncak deðildi özlem
üçüncü sýnýf biletli
sinema salonunda...
Ýz býrakýr patikalar da
çizilen yakamoz kýrýntýlarýnda.
Ferda Özsoy
Vurgun yese de sevgi kuþunun kanadý,mahsur kalsa da verilmiþ sözlerde;Altýn baþaktýr vicdaný unutma...Deðneðini yasladýðýnda omuzuna;Sýðýnak arayan bir çocuk sesi duyarsan eðer, yaðmaladýðýn çocuk hesap soracak sana unutma çið düþen alaca karanlýkta...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.