/Kaldýrým taþlarýna yontun düþlerimi
Kývransýn ayaklar altýnda
u f a l a n ý r k e n/
Ellerimin kelepçesini kýrdým bugün
Mührü vurdum gecenin alýn yazýsýna
Bir bebek aðladý,
Bir kuþ kanatlandý göçebe sancýlarla
Ana rahminden düþtü hayaller
Bir ben öldüm
Bir ben...
Kör ayinlerimin saðýr avuçlarýna býraktým
Tütsülediðim çürüyen yüreðimi
Havada nem mi var
Nedir bu bulanýk,
Bir o kadar da yapýþkan dokunuþ?
Sahi nerede kaldý güneþ
Ay neden tutuldu aniden?
Ne zaman sabah olur ha?
Tespihe dizdiðim gergef anýlarýn kördüðümü
Çözülür mü
Çözülür mü
Söyle...
Of dumanlý baþýmýn yanýk kokusu!
Köz
Kül
Kor
En çok da acý kaldý yüksek voltajlý düþlerimde
Gerilim hattýna takýldý çocukluðum
Üzerinde ’dikkat’ yazan bir kuru kafa
Ve tehlikeye göðüs geren cesur dokunuþlar...
Dün, kefensiz gülüþlerin gamzelerine asýlý
An, celladýný bekleyen ürkek yürek kýpýrtýsý
Gelecek, akýntýlý denizde yüzmek gibi
Çünkü alabora olur rotasýz gemi
Çünkü unutmak diye bir þey yok
Çünkü anýlar çivilenmiþ gökyüzünün mabedine
A
s
Beni
Yýldýzlarý ser ýþýmayan yüreðime...
Ey gecemi gündüzüme katan hayat!
Ey yetim dimaðýma kara çalan zaman!
Ellerim ayna
Gözlerim býçak
Yüreðim zehir
Çözemedim üç bilinmeyenli denklemi
Hiçbir formül geliþtiremedim mutluluða dair
Ey beni bana býrakan sinsi gece!
Düþ yakamdan
Ne olursun,
Son çýðlýðýmdan
d
ü
þ
Seda YÜKLER