Diken oldu battý güneþ
ötelerde kaldý sessizlik.
Örgütlendi öfke
gün ýþýðý boþlukta.
Millet sever peronunda.
Devrilip yattý
pas tutan çivi
memleketin tam ucunda.
Çýplaktý duvarlar...
Ümitsizlik posterinde
oynaþtý engin mavide.
Boy verdi
sabahýn mercan renginde.
Nokta nokta boþluklar
nöbetçi kaldý
deniz fenerinde...
Duyuldu ayak sesleri
billur oldu yankýsý.
Örüldü yýkýldýkça duvar.
direnç oldu arklar...
Sahiplendi rüzgarý
kabuða sýðýnan aðaçlar.
Asýldý ses telleri
ýslandý döngülü raylar.
vuruldu kalbinden
ikiz kardeþi ile istikbal...
Yaralý bir menzilde
kanadý martý çýðlýðý.
Mermere kesildi nabýz.
Güneþ mýhlandý
alnýn tam ortasýnda.
koptu mavi bir bulut
avuçlara doðdu bir çocuk
verdi içindeki bahçeden
masmavi ye boyandýðý
gök yüzünden...
B
E
N
D
E
Tükürdüm mürekkebi
yalanmýþ mürekkepten...
Öpüyorum kirli yanaklarýný
Ç/alýyorum gülücüðünden
çiçek tozlarýný ...
Serpiyorum evrene.
Geleceðin ikliminde yeþillensin diye...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.