bir dönme dolap kuruldu kafamýn içinde ne zaman baþ aþaðý gelse aklým fikrim firarda
kendi kendime ilan ettiðim savaþlarda hep kendimi yeniyorum yine ve hep kendimden esir alýyorum seni yýkýlmaz kalelerini kuþatýyorum içimin dikenli tellerine hüzün döþüyorum ve her duvarýna yüreðimin üzerine basýlmýþ mayýnlar yerleþtiriyorum
sonra en çok yokluða düþtüðünde varlýðým aklýmýn sýnýrlarýndaki el bombalarýnýn pimlerini çekiyorum bir bir yerle bir oluyor yokluk yokluðunu fark ediyorum
bir kez daha yeniliyor içimdeki kumandan her yaný ter her yaný ayrýlýk doluyor
ve ölüm soluyor nefesi
büyük maðlubiyetlerin ardýndan teslim oluyorum kendime hasar tespitine baþlýyor ruhum paramparça bir kaç aný ve üstü baþý kirlenmiþ bir kaç tebessüm kurtarýyorum izbe yýkýntýlardan
kendimi yendikçe sana yenilmeye muhtaç oluyor yüreðim kapýna dayanýyorum duymuyorsun ve muhtemelen uyuyorsun kan kokusunun rehavetinden
sil baþtan baþlýyor her þey yine uçurumlardan sallandýrýyorum kelimeleri ve kýrýyorum cümlelerin boynunu bir tekmede sonra hatýrlýyorum unuttuklarýmý ve aklýmdan baþlýyorum kurþuna dizmeye
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayrık Otu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.