azrail gibi kapýma dikiliyor ceviz aðacý çiçeðim nerde? diye soruyor yüzümü örtüyor kelebek salyasý nihayetimi bölüþüyorum dalýyla
saðýr bir dilenci kulak veriyor içimdeki saykýya ayak izine gömüyorum yýllanmýþ vebamý sesin bulaþýyor uzanabildiðim her yere gömütümden çýkýyorum nihayetimi satýyorum yapraðýna
ezberine veriyorum emmeyi bir bebeðin ve gökkuþaðýna geçilmezliði kovuþturma geçiriyor bu hikaye ellerin dilinde sen elinde sokak kokularýyla geliyorsun mabedime beni sarýyor içlerinde olmadýðým resimler yitiyorsun isteyerek -ben vurgun yiyorum ayak izinin deðdiði gömütümün dibinde biten cevizin çiçeðinde- nihayetime yol alýyorum yeniden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
dilek ışık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.