Delileme

’mutlu bir adamýn þiir yazdýðýný gördün mü? ’ dedi þair:

bunlarý ardýç kuþu duysun diye yazýyorum

sofraya, ucuna nasýr deðmemiþ dizler konmuþ
fasýllara ýþýmýþ perdeden sýzan ýþýk
þavkýmýþ gözünden sarý sayfalarýna musafýn
omzuna yýkýlmýþ haki paltonun solmuþ kýrmýzý yarýsý
muadilini aramýþ haram, muafmýþ günahlar cennetten
hurafeler, gümüþ tepsilerde sunulmuþ nasýrsýz dizler konmuþ sofralara

tüm söylediklerimi atýyorum boðulsun diye dalgasýna kýraçýn

adýmý unutuyorum, hatta sen de unut

gördüðüm duyduðuma yalan

Burak ödünç veriyor tek kanadýný

mavera maviyi salýyor peþime

peþin ödemek harcýný ve sýyrýlmak istiyorum içimdeki kabuktan

sedef sedef akýyor dilimden dualar

dilimin ucu feyk atýyor aklýma

hiç bir tanýdýk tanýdýk deðil ve benden deðil benim olanlar

sýrt sýrta dövüyorum nasýllarý
soru iþareti yerine selamlar çaðlýyor

sözün geldiði yerden fýrlýyor nefretim

ait olduðu yere doðuyor içimde ne varsa
cebimi açýyorum boyuyorum sarýya
doluþuyor içine boþluk adýnda ne varsa

sofralarda ayrýlýk aðýtlarý diziliyor
yatak baþlarýnda kilitli kur’anlarýn þahit olduðu kadar yeminim var dünyada
cebimin gölgesi düþmüþ kavak sen ona dokunma
Burak bile ödedi gördüðü ýþýðýn hesabýný
alnýna baharlarýn yakýþtýðý bilir dilimin sedefini
ekmeðime tuz eker, keskinleþir aðdasýndan arýnmýþ dilim
sýrtlan aðzýna aslan memesi düþer
biter ümidim
Sosyal Medyada Paylaşın: