Oda

penceresinde sesim asýlý odalar

Birinci Oda

bir kanadýmý huma kuþuna verdim diðeri tuti’nin
küsüm serçeye adýný bile demeyin

Kýrkbirinci Oda

bu gidiþ od olur Ýbrahim’i yandýrýr
yuvasý Anka’nýn çýnar olsa bugün
bu gidiþ zamanýn ellerinden ezeli aldýrýr

Üçüncü Oda

el verdi daðlar suyun isyanýna
yerin göðe uzanasý vardý
itildi rüzgar, söðütle aðlaþtý
güneþe güç yetmez
bekledi yer, karanlýk tepeden aþtý

el ayak çekildiydi
gece aya aðýtladýydý
bir gelecek vardý az ötede
ay saklandýydý
gece cenk kokduydu
bahara susamýþ yapraklarýn dilinde zaman kekrediydi

onyedi kere aðustostu

Doðum Odasý

kehanettir geliþin

neden bu þiir mavi
mavi gökyüzü deniz
neden
neden
kaným mavisini gizler

gökkuþaðý mavisinden taç yapýp saçlarýma
yolladýlar ölümünü kucaðýma
bir de gül dediler gül

koynumdaki kendi gelmeden ko(r) kusu gelen oðul
sesin ilahi nefesi idi ben yýrtýlýrken
fýþkýran mavi idi güne deðerken

çýðlýðým yýldýzlarýndan birine asýldý
yýldýz biriktirilen yerde adýn
anladým azým

baþak utandý sarýsýndan bereketinden
orak hicap duydu keskinliðinden
göðün içine alasý vardý kýzarmasaydý mavilerim
yaðmur yaðacaktý yaz olmasaydý mevsim
belki azlýðýmdýn belki en zegin yaným
belki yanaðýma ilk kez kýzýl kondu
dudaðýn hiç bilmediðin kelimelere durdu

Ölüm Odasý

þiirime deðdi elimden önce kýrçiçeði
rüzgarýn heybeti yüzüme
ayaz yemiþ çamlar ýslýkladý kehaneti

þimdi mermer taþ yarenim
bir yalnýz çamdandýr iman tahtam bilirim

Bebek Odasý

gökkuþaðýndan uyku ördüm gecene
kirpiðim saçýmý iþledi örtüne
ay kardeþim uyku fýsýldýyor her gece gözlerine

Ýkinci Oda

saçýna güz iner
çizdiðin ellerinle intiharýndýr
eskiden gülüþlerin varmýþ
sandýk sarýsý gamzelerin

yarýn yarana deðer

kader diyorlar elmanýn kurduna
bilmiyorlar...

kirpiðine yýldýz düþer
gölgenle söyleþtiðin garipliðindir
gece gelme geliþin
yarimin sýrdaþýnýn gidiþidir

yalnýzlýðýn gölgende diner

geçer diyorlar aþk acýsýna
bilmiyorlar
aþký senden sanýyorlar

Onyedinci Oda

kanadý mý kýrýktý yere indi huma kuþu
seyrine mi aþýk derin daldýðý huþu
sur’a üfleyen mi var nasýl bir rüya bu
toprakdaki kar nasýl da berrak
ayla eriyen Mecnun’a bade kuyudaki su
kardelene midir huma kuþunun gözlerindeki buðu

gözlerimde izini bilirim kar
ellerimi üþüten bilirim kar

Bekleme Odasý

kirpiðine salýncak kursam seyrine dalsam

boy boy çiviler bitmiþ bahçemde
ermemiþleri de topluyorum
aðacýn tahta kokanýný sevmiyorum

bazý mektup yazacak oluyorum
kaðýtta tahta kokusu, çivide pas
illet oluyorum
serpiliyor boynuma yarýn aðýrlýðý
yerin dibine batýyor bir tohum daha
alnýma batýyor, elime, sözlerime
dilimi bir kelepçe kiralýyor
bildiðim tek þey gece
doðuramýyorum

sokaklara atýyorum bazý çocukluðumu alýp yanýma sonbahara aþýk yanýmý
unut diyorum geçtiðin yollarý
güneþ ne kadar seninse bir o kadar da serçenin
hepimiz anca resimlerde çocuktuk
uzak þimdi dünden bile çocukluk

vazgeçiyorum bazý
biri bitmeden diðeri baþlýyor söylenmelerin
içimdeki çocukluk çekiliyor
gözlerime kardelenler ekiliyor
vazgeçemiyorum
sýrtýmý yasladýðým toprak oluyorum

Kabul Odasý

bakýr bir ibrik aðladý uykuma
pencerende baykuþ gözü
aman diliyor serçe

yaramda azad edilmeyen anýlar...

karadul seðiriyor
kelebek düþmüþ aðýna
kimbilir kaçýncý kez
karasýndan utanýyor

yýldýrým düþsün secdeme yýlmýyorum
ne kadar mecaz varsa bana getirin
çýðlýklarým var duvarýmdan yankýyan
denizdeki damla kadar
gün gözüyle yýldýz kadar
baþucundaki suda yakamoz kadar
kabul ediyorum yoksun
en az benim olmadýðým kadar

Kurban Odasý

sarýsýna ölüm kokmuþ
yeþilinde bir çift tuti karadutun
dallarý gökyüzüne kurulur, kurudur
yapraðýna dert kurulur
haydi sen de git tuti
yuva kurduðun dal kurudur
bu toprakta giden ayakta
kalan elde yorulur
zorun orda olmaksa dostun
karadutun kurdudur
uyudu uyandý kuzu kuþluk vakti
uzundu saçlarý uykusundan daha
ufkunda bir ayrýlýk taþýrdý
kusardý umursamaz yanýný el uzatsalardý
sorsalardý duyacaklardý mahmuzlarý kýrlaþmýþ kýratý
dayandý karaduta beyazý karardý kuzunun
saçlarýnýn uzunu topraða belendi
tomurcuklanýp denize düþen damla
ayrýlýða bezenip yaðmurla gelendi
Sosyal Medyada Paylaşın: