Ele geçirmiþti ruhumu bir ruh esir almýþtý ki beni topsuz tüfeksiz bir güruh
ben de o esnada kanat takýp uçmadým mý
ele geçirmiþti ruhumu bir ben-i adem fethetmiþti kalbimi bakmýþ bakýþmýþtýk hani o yavru kediyle týpký onun gibi bakýyordu yaralý
ben ne yaptým girdim gözlerinden yol ikiye ayrýldý biri kapkaranlýktý önümü göremedim diðeri ýþýl ýþýl
bir anlýk dalgýnlýðým iþ açacak baþýma düþe kalka yürüyorum silkeledi attý beni dünyanýn yer kabuðu ilk gördüðüm onun gözleriydi sivriltilmiþ bilenmiþ týrnaklarýyla düþüyor kediler kafama
sonra birden aniden kararýyor dünyam ve her yer açýyorum gözlerimi ki dünya turuna çýkmýþým ayaklarým bir yerde gövdem ayrý bir yolda ha gayret yürüyorum
bir çöl havasý hüküm sürmekte
ele geçirmiþ bir ruh ruhumu esir almýþ topsuz tüfeksiz gereksiz bir güruh ki ben tek baþýmayým
karþýma hep yol ayrýmlarý çýkýyor vizesiz geçiyorum her kapýdan
yemyeþil bir vahadayým þimdi dinleniyorum
burasý neresi soruma cennet diyorlar
gülüyorum inanmam diyorum inanmam diyorlar ki
o kedi de umudunu kesmiþti yaþamaktan hayatta kalabileceðine dair
sen onu alýp ekmek su süt verene kadar bilirsin peygamberimiz de kedileri severdi
4/Haziran/2013/Salý/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.