YALNIZLIK TRENLERİNİN SESSİZLİĞİ

Rahatla biraz be dostum,
Neden, kimden kaldý bu hüzün,
Kaç sene önce,
Kýrýldý kalbin senin de,
Hadi anlat bana.
Yaþlandýrmýþ seni de acýlar,
Birkaç ak saç belirmiþ tepende,
Gençliðini mi özledin,
Yoksa onu mu?

Yorgunsun ,
Yorulmuþsun iyice,
Neden yüklendi bu acýlar omzuna,
Hiç sordun mu kendine?
Cevaplarýn memnun edici deðil,
Sen de bilmiyorsun deðil mi?

Gözlerin neden böyle senin,
Aðlýyorsun yine,
Mutsuzsun biliyorum,
Kime anlattýn ki derdini,
Anlayan oldu mu hiç seni?
Geceden baþka…

Ýsyanlarýnýn sonu gelmedi henüz senin de,
Parmaklýklardan haykýrýyorsun,
Duyuyorum…
Hýçkýrýklara boðulduðun da oluyor,
Ýþte bazen böyle kendinden geçiyorsun…
Hesap mý veriyorsun,
Hesap ödetmeyi mi arzuluyorsun?...

Çekip gittiðin de oldu,
Uzaklara.
Acýný omuzlarýnda unuttun,
Aldýn götürdün.
Zaten bir kurtulamadýn onlardan,
Ne kadermiþ ama,
Peþin sýra geliyor seninle býkmadan,usanmadan…

Derinlemesine acý çektiðin belli oluyor,
Hadi al gel kemanýný,
Yürüyelim seninle tren raylarýnda,
Yalnýzlýðýmýzý onlarla paylaþalým,
Paramparça olalým hüzünlü bir ezgiyle,
Birkaç damla da gözyaþý.
Dönelim en baþa,
Aðlayalým kurþuni gökyüzü altýnda,
Sessizliði bozmadan bir parça daha çal,
Trenlerin sesine benzemesin sesin,
Yakarken zaten içimizi,
Uzaklara giden yalnýzlýk trenlerinin sessizliði...

ALTUN VURAL

Sosyal Medyada Paylaşın: