mayýn döþenmiþ bir arazide yürümek oldu artýk bizim aþk dediðimiz...
ben ne zaman sarýlsam sana ilk mayýn gözlerimde patladý paramparça oldu bakýþlarým yüreðim her defasýnda biraz daha kör biraz daha sakat kaldý
sen nereden bilecektin ki dilinden savrulan þarapnel parçalarýnýn ömrümü hedeflediðini ve her isabetli atýþýnýn biraz daha eksilttiðini seni benden
tek taraflý bir savaþýn hiç ölemeyen kurbanýyken ben sen en masum maskelerle süslemiþtin namlunu
yüzün hiç çekinmemiþti en kanlý meydanlarda can çekiþen yüzüme bakmaya ve her katil gibi ayrýlamamýþtýn olay mahalinden
þimdi akacak tek damla kaným kalmadý damarlarýmda geceyi öksüz býrakmaya utanmýyorum artýk arkamdan aðlamýyor nasýlsa yýldýzlar parmaklarým kelimelerin düþtüðü yerde kalýyor ve bütün aynalar paramparça
saðým solum kir pas içinde düþüncelerim gözlerini oydu kalbimin ve kan kokusu aptallaþtýrdý beni zahmet etmeyesin diye sen kendi ellerimle kazdýðým mezara gömdüm geçmiþi
ve sonuna ulaþtýðýnda nefesim teþekkür ediyorum sana öldürmeyi beceremesende ölmeyi öðrettiðin için bana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayrık Otu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.