" .................................................................. Bembeyaz güvercinlerin de gölgeleri siyahtýr unutma. Her güzellik ardýnda karanlýk bir gerçeði gizler. Iþýðýnda gizlenen sýrlarýn siyah gözlerinde tutsak, Hepsi sana çýkan yollarýn kaldýrýmlarýnda aksak, Ne olurdu sanki ta en baþýnda usansak býksak, Bulaþmasaydýk bu aþka, En fazla yaþanmamýþ olurdu hayat, Ölmelere doymazdýk baþka. Ne dersin? Haklý mýyým sence de? Hayýr deðil mi? Hayýr! ...................................................................
" _ Ben kaderin her lütfuna hazýrým, Yeter ki sen ol sevdiðim. Pervaneler gibi yanmaya, Mecnunlar gibi kanmaya, Aþký ölüm sanmaya hazýrým ben.
Zemherinin rengisin ki bu renk sende dillenir, Papatya öbeðinde can bulur ya hülyalar, Öylesi bir huzurla güneþ güne dinlenir, Huzurunla mest olur çaðlayanlar deryalar.
Kaldýr bedenimi kabrimden, ses ver ruhuma ruhum. Çok uzak bir yerdeyim duyamam belki seni, Belki kulaklarýmda yanký bulur güruhum. Geceyle gündüzün meþk eder senle teni.
Hoyrat rüzgârlara astým çýðlýklarýmý gece, Gecede dolanýr sesler bir çýkmazdýr çýkamaz, Aþk dedikleri ki ne tuhaftýr “tek hece” Cümle ordular baþ kaldýrsa yýkamaz.