savaþ doðu seferinden döndü ardýnda kamyonlardan bir ordu kamyonlar künye taþýyordu
kan sevgisi
yine topraða açlýk, cana sevdayý boðdu tükrüðünden göl doðdu bataklýðýn yurdu tam dibinde bir cenin sert kabuðunda uyur
her biri susuz, ciðeri havasýz daldý üflediði rüzgârla her biri kendini yoldu baþka bir bahara karþýcý karlardaki buhur
aþka açmak varken,tozlarý yanan yelde ah o mevsimsiz düþüþ, yaz oldu ayaz elde kaný kan mý, yürekteki yollar mý yur
kim bu kaný akýtan daðdan erciyes kadar kan utançtan bin yýl geçmiþe doðru kanar ey þiir al al yüzümüz aðaracak duyur . . . . bir de vahþi yan mý taþýr her insan diþin topraðý et, diþ kökünün suyu kan
ölümün temsili resmi
ölüm ‘aslen doðuludur’ köylüm olur ölür ucumuzdan yoksul dedin mi umarsýz dedin mi ölür bir de baþýný dikmeye gör
hem þalvarlý sarýklýdýr hem üniforma, fraklý
pörtlek gözlü ve þaþý ve kör bedevî bir daðlý daðý etinden yüzen rüzgâr sarýþýn kürtlere aþýk bir esmer
temsili resmini çizmeyin ölüm bin bir suratlý . . . . yaþamak incinir, tespih çeker gibi zikredilirse ölüm bir kez anýmsanmalý ve unutulmalý o, ecelin geldiði gün
ömer faruk hatipoðlu
(ateþi utandýran yangýn, 2006, s: 39-40)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Faruk (ofh) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.