Sessiz senfoni

Bir zaman var içimde etrafý buzul
Mavi karanlýðýn verdiði sessizlik birde
Geçiyorum
O gitmekle bitmeyen uzun yollarý

Ayaðýma dikenler batýyor
Sýzladýkça kan akýyor gözümden
Sývasý dökülürken yüzümün
Sen geliyorsun aklýma
Gülüyor çocuk gözlerin

Bir garip burkuluyor içim...

Kocaman sessizliðin ortasýndan
Bir kamyon geçiyor
Yükü hasret deðildir herhalde...

Daðlar
Yollar boyunca yan yana
Ne kervanlar sýðýndý eteklerine
Ne köhne evler kurulup yýkýldý
Kanýrtýp ruhundan
mutluluklar çalýndý
Duyulmadý

Hallaç pamuðu gibi savrulasý daðlar
Böðrü deþilmiþ sessizce aðlar.

Gecenin ortasýna gömülüyor saatler
Dertsiz kasavetsizler
Þimdi en tatlý yerindedir uykunun
Ben bekçisiyken bitmek bilmez yollarýn...

Doðduðum kentin kýyýsýndan geçiyorum
Nereye aitim bilmiyorum !

Boðazýmda düðümleniyor çocukluðum...
Gözlerimden bir bulut geçiyor
Çocukluðumdan geçiyorum
Çocukluðum benden geçiyor...

Sessiz çýðlar devriliyor üzerime
Memleketimden geçiyorum
Memleketim benden geçiyor...

Ürkek bakýyorum karanlýðýn gerisine
Bir ceylanýn yüreðinden geçiyorum
Çýðlýklarýn sessiz senfonisiyle...
Duygularýmdan geçiyorum

Duygularým benden geçiyor.

Þimdi sana kavuþmak
Bir tutsaðýn kurtuluþu
Bir mültecinin sýla hasreti
Ve bir k/ölenin özgürlüðü kadar
T/uzak geliyor.

Tutsak bir mülteciyken yüreðim
Özgür avuçlarýnda

Ellerinden geçiyorum

Ellerin benden geçiyor...





Sosyal Medyada Paylaşın: