Adeviye 1

Adeviye

gecelerime bir çýð devrilir bakýþlarýndan
binlerce kýz çocuðu düþer gözlerime
ýslanýr gülümseyiþlerim
parçalanýr mahzun...

yýldýzlarý taktýðým saçlarýndý
geceden siyah
geceden siyah bakýþlarýnla ay ýþýðýmdýn

Adeviyem
doðdunya bugün
kollarýmda senin aðýrlýðýn vardý tüð kadar hafif
bir de o güzel sesin billur ve naif

gelecek günlerin yalnýzlýðýnamýydý
o hýrçýnlýðýn
neden uzaksýn þimdi...

boþ kovanlarý gibi sokaklarýnda Necef’in
nerede
kime vuruldum
parçalandý adýmlarým
metruk binalarýn sývasý düþmüþ duvarlarý gibi
yalnýzlýðýma özdeþ

senden bir parça taþýdým hep içimde
sen bilirmisin Adeviye
o kýz çocuklarýnýn yüzlerinde ve kollarýnda
þarabnel parçalarý vardý
yürekleri
týpký benim yüreðim gibi ürkek
ve yaralý
özlemleri
topraða kavuþma günü gibi
saniyede düþen milyonlarca yaðmur tanesi

yaðmurlar Adeviye yaðmurlar

seninle gittiðimiz günü hatýrla
üþüdüðünü gördüðümde
iþte tamda bu durakta akþam üstü ve yaðmur saðanak
Halfelik’in ýþýklarý solgun yanarken
seni nasýl sarýp yüreðimin ateþiyle
ýsýtmaya çalýþtýðýmý hatýrla

senin için geldiðim þu noktada
hala senin o günkü kadar annenim Adeviye

seni benden liðme liðme kopardýlar
kavuþma gününü beklerken
kirlenen yüzüme hasretin düþer
izleri
þarabnel parçalarý gibi yüreðime savruk
derindedir yarasý
o kadar derindeki Nevada’daki gibi koca bir kanyon
görünen yüzü
görünmeyeni ise
senin gözlerin kadar karanlýk bir uçurum


Adeviye

gecelerime süreyya devrilir

bakýþlarýndan binlerce kývýlcým düþer yüreðime
hýrçýn esen rüzgarlarý gibi Arzep’in
nerede
kime savruldum
parçalandý mevsimlerim
kuruyup dalýndan düþen yaprak gibi
çarasizliðime özdeþ

militan düþler kuruyorum þimdilerde
barut kokan ellerimle
sensizliði oðuþturuyorum
dinmiyor hasretin

bahar geldi iþte
eriyor bak Ararat

eriyor kardan adam
öyle yakýcý bir rüzgar ki
eriyor k-ardan kadýn ve soluyor kardelenler

Adeviye
neden uzaksýn bana

gün batarken vuruluyor cümlelerim
cevpsýz kalan bir yýðýn soruyla

Adeviye

gecelerime terkedilmiþ bir þehir devrilir
ve binlerce kýz çocuðu düþer gözlerimden

ýslanýr sokaklar

geceme zýt bir aðartý

tan yeri

ezansýz
öksüz kalan minareleri gibi Ayasofya’nýn
nerede
kime sustum
parçalandý isyaným
kendime yenildiðim savaþlarým kadar yorgunum

ihtilalimdir uzak kalýþýn
senin uzak kalýþýn
terkedilmiþ bir þehir Adeviye...

ahucan


05 mayýs 2014





Sosyal Medyada Paylaşın: