gizlenmekten kurumuþtu gözyaþlarýn on dördünde ay nasýl durursa gökte öyle duruyordun ap ak kara gölgelerinin önünde yere yapýþtýrmaya hazýrdýlar ilk hamlede
bir çoban karýsý olmayý dilerdi gönlün dumanýn dümdüz çýkardý bacadan dinleyerek koyunlarýn çýngarak seslerini önlerine koþardýn akþam olmadan senin arkandan batardý güneþ koyun sürülerini toparlayarak
ferman beklerken ölümüne gözlerin yerde aydýnlýða sýzardý günahlarýný hatýrladý adamlar günahýný yayarken ortalýða kaç dünya katederdi kimbilir insanlarýn günah makarasý sýký sýký sarýlmýþ ve saðlam çelikten gözlerin nedense yerin dibine girerdi daha taþ atýlmadan
ah Maria günah çukurunda cehennemi gördüler iyiki taþlara hazýrlarken gövdeni sorgularken kim masum kim suçlu deðil bir ses ferahlattý gönlünü baþýný kaldýrdý yerden ar’ýndýn
þanslýydýn çöllerde yanýp gitmedi ruhun insan aynasýnda gördün yüzünü duadayken bütün melekler suyun baþýný tuttun avuçlarýndan aktý su
her Marianýn bir Ýsa’sý olmazki!
24.5. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.