Soðuk bir ruhun düþüncelerini hatmedip
Gözlerimin manasýna hira’yý resmediyorum
Örümceklerin tebliðine ram olup
Hasbî soluðumla
Sonra kirpiklerimi sývazlýyorum mezar taþlarýnýn akýbetiyle
Gece siyah sütüyle emziriyorken gücenikliðimi
Nedense hançere dönüþüyor bakýþlarýmýn elasý
Ayaklarým tökezliyor
Anýlarýn lekelerini parçalýyorken mevsimler
Ay ýþýðý merhamet dökmezken saçlarýma
Bir stran boþalt hevi ellerimin çukurlarýna
Çekinme
Köþe baþýnda üþüyen çiçekçi kadýnýn ayaklarýyým
Sesinde tarazlanan hasret
Bakýþlarýnda karanlýðý soluyorum
Ýçimdeki soðuk sularý kaynatýyorum toy zýlgýtlarýmla
Bu yüzden azat etmiyorum 7 yaþýmý kimliðimden
Bu yüzden sesimi rüzgâra veriyorum
Al senin olsun toprak
Aðzýmdan düþürdüðüm aðýtlar
Daðýt tüm sokak karýncalarýna
Nasýlsa ölenle gömülmüyor hiçbir aný topraða
Söyle! kimseler aðlamasýn boþ beþiklerinin baþýnda
Hâlâ parmaðýmý emiyorum annemin ninnisiyle
Ve hâlâ saçlarýmý tarýyorum
Babamýn gümüþ taraðýyla
Gör artýk gözlerimin kenarýndaki göletleri
Aksýn nehirlerin kapalý havzalarýna
Çünkü hakkým var dizlerimi kýrmaya
Soðuk mezar taþýna
Zira taþlarý kuþlayacaðým babamýn lastiksiz sapanýyla
Kimse bilmesin kopardýðýmý alnýmý
Babamýn çatlamýþ dudaklarýndan
Kimse görmesin kuþ sesleri biriktirdiðimi avuçlarýmda
Dayanamam
Biraz daha sabýr istiyorum ey hevi
Biraz daha aðýt býrak yüreðime
Ama ateþsiz býrakma anadilimi
Karanlýk týrnaklarýmý kemiriyor
Anladým ki harfleri bu yüzden kurþuna diziyorum
Kaldýr kaþlarýný
Ve bir leylak gönder gökyüzünden
Çünkü siyah çekiyor gözüm
Zincire vuruluyor uykularýmýn kâbuslarý
Sýrlý camlarda yankýyým
Bir dað baþýyým güneþi oyalayan kirpikleriyle
Alýn alfabeyi dilimin avlusundan
Çünkü babama açýlýyor dokunduðum her bir harf
Zaman ýsýrdý kalbimi Hevî
Hani þu kuyruksuz akrep ibresi
Söz ile ses arasýnda kývranýþým bundandýr…