Hercai
Ben, kekik kokulu daðlarýn,
Sen, yosunlu denizlerin havasýný solurken,
Ve fanusta bir çiçek gibi solarken;
Martý çýðlýklarý arasýnda geleceðim kentine.
Metropollere sýðmayan hayallerimi,
Boncuk boncuk dizeceðim boðaza.
Yeni bir efsanenin telkarisi olarak,
Kýz Kulesi’ne kalsýn hediye.
Zembereðini kýracaðým saatlerin,
O gece zaman dursun diye.
Ýnsan arenasýnda, ketum kelimelerle
‘Geldim!’ Dememi duymayacaksýn.
Ýki kýtaya yayýlan kokunu,
Uzun uzun ciðerlerime çekeceðim.
Ay tenine dokunmadan,
Kabuðuna çekilen bir deniz gibi
Uzaklaþacaðým oradan.
Fabrikalarýn, vapurlarýn homurtusundan,
Bitkin düþtüðün yataktan uyanana kadar,
Cýrcýr böceklerinin sesine aþina bedenimi,
Sürükleyeceðim kirlenmemiþ iklimlere.
Masum bir bebek gibi uyu,
Yorgun gözlerin uykuda dinlensin!
Kýrgýn yüreðine yine gam deðmesin,
Geldiðimi bilmemen daha iyi!
Iþýðýný gözlerinden alan yýldýzlara tutunup,
Tenha bir limana atarým kendimi.
Tüm ihtiþamýyla Ýstanbul senin olsun,
Yayladaðý yeter bana Hercai!
24.05.2013
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.