Doðdu ruhumda sarsýntýlar
Eritti güneþ zincirlerini
zamanýn patikasýnda
Nöbetçi kulübesi idim
savaþ alanlarýnda.
Hýzlýdýr telaþým
zamane cesetleri
ermeden eylüle.
Her solukta örsün ipek böceði.
Parmak izlerini taþýyan
beyaz bulut merdivenini...
Aþk meyhanesinde
beþ parasýz gezindim
þiir gibi konuþtum da
þair gibi yazamadým yaþamý
geciken düþlerin yasaðý
þakaklarýmda
gülüþün oynak çizgileri
suçsuzluðun
týrnak ucunda
kendi oku ile kendini vuran
erosun yalanýnda.
Gölgelerde yýkandý
alnýmdaki heyecanlar
Bir dilim öpüþtü
öksürdüðüm yýllar
yamalý yüreðimde
sessiz konuktu yýldýzlar.
Gelir kendi sesim
adlardan adlarý adsýzlaþtýran
sese asýlý kaldý tüm yaþam.
Ucundan yansa da duygular
ateþten ilmeðe
tutsaktýr bir çocuk gibi yaþam.
Temmuzlar hep ihanete uðrar
Kasým var denizlerin gölgesinde
kalabalýklarýn aynasýnda aralýk
hele günlerden pazartesi ise...
Tekrarlarýn tekrarsýzlýðý
gidemediðim þehirlerin
gökyüzünde.
Yok oldu saatler
kanayan acýlar bakýyor
dakikalarýn dibinde.
Uzaklarýn borçlarý
bir gül gibi takýlý yakama
Bir kar tanesi tenimde
aðýtlarý serinletiyor toprak ana.
Yol kavþaðýnda yokluk
ayak sesleri sürgün alacasý
geçmiþin pasýnda
bin bir renk ile duvar arasýnda.
Gürültünün kozasýnda göç
uçsuz bucaksýz
enfiyenin masalýnda
hapþýrmakta...
Kilitledim kendimi unutkanlýða
çok yaþa...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.