yine
kayboluyorum
gecenin anlamsýz sessizliðinin içinde
sýrtlýyorum avuntularýmý
savruluyorum benliðimin hükmünce
düþüyorum
düz kelimelerin izafi gibi
ruhumun yetisine gem vuruyor
nefesimden kopan parçalar
tecrübesiz duyumsamalar ise
karanlýðýn uçurum kenarý
oysa
terse çevirince karýþýk benliðimi
hasretler kotarýyorum
kabuk baðlamýþ dua içlemlerinden
durduruyorum karanlýðý
içimdeki titrek beyazlýkla
iliþiyor yüreðime
ruhuna diktiðim karanfiller
ah sevgili
bir bilsen
özlemlerim karanfil göz saçaklarýnda aðýr yaralý
yüklenmiþ gecenin kanatlarýný içimdeki hüzün
uçuyor korkularý sarhoþlukla sana doðru
sar beni
büyüyen elemlerin kaybediþleri gibi
....