Bir Dağın Yıkılışı Mı Bu?

seni ilk gördüðümde
saçlarýmý okþayan ellerinin tedirgin naralarý vardý
ateþ aldý oysa bedenlerimiz geliþigüzel gecenin koynunda
aðzýmý sessizliðe dayayýp usulca izledim içinde kabaran denizi

uykusuz duvarlara mavi tablolar çizerken
lanet kokuyordu baþýmýzda asýlý duran ayrýlýða meyilli kara bulutlar
ve gece yarýsý yine karlar yaðdý sevgiliye açan çiçeklerime
oysa kaç mevsim beklemiþtim
kýþ bakýþlý penceremde aç ruhuma soyunacak sýcacýk yüreðini
hiç bu kadar keder deðmemiþti gamlý hayatýmýn serseri hayallerine
þimdi dilimde buz tutan avuntularla korkuyorum veresiye kavuþmalardan

beyaza çalan þakaklarýnda asýlý siyah anýlarýnýn namý var sanki
ben sana kýzýl bulutlarla geldim razýyým yüreðindeki barakaya
gel bu uzun gecenin eteðinde üç harfli kelimenin yataðýnda uyuyalým
susamýþ tüm þiirleri birbirine baðlarken çaresizce
vuslata hasret sevgimiz derviþlerin sabrýyla büyüsün, yeþersin
hüzünlerimiz son defa inlesin kuþlarýn kanatlarýnda
yokluðunu yakmak için gözlerimi çýkarýp býrakýrken avuçlarýna
yüzünü çiziyorum Nisan yaðmurlarýnda o koca imparatorluðun semalarýna
güneþin ilk ýþýklarýyla yine sen doð bomboþ, fukara odama
aþk olsun aþk diyelim bu sabah kavuþmamýza

bu garip alemde ruhumda amansýz yorgunluklarým var
bir daðýn yýkýlýþý mý bu?
hadi, böylesine yalnýzken çal þu kapýmý, girme istersen içeriye
yüreðin yüreðime yasak, dikenli teller var aramýzda biliyorum erkeðim
ruhumun kulaklarý kapalý senden baþkasýna, içimdeki çocuk bize aðlýyor
sokaklarý sana çýkmayan bu þehirde ölüyorum can

o gece içimi yakarken aþk, üç yanlýþ tek doðrumu da götürdü
aldýrmýyorum artýk geçen zamana, kapým hep açýk sana
þimdi hasretinle demir attým yalnýzlýk kokan þarabýmýn kýyýlarýna
kumsalý yalayan dalgalarda doðuyor tüm haþmetiyle sesin
yakamozlar kol kola girmiþ bizim için dans ediyor bu gece
ve çýðrýþan þu Albatros þahidim olsun ki
direnecek gücüm yok, gel artýk tut ince parmaklý ellerimi
sevdim be adam sevdim seni, sevdim, sevdim...



Sibel Bozbay
Sosyal Medyada Paylaşın: