MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÜNDÜZÜM KARANLIK GECEM KARANLIK
vasıf temel

GÜNDÜZÜM KARANLIK GECEM KARANLIK



Gözlerim görmüyor artýk dünyayý
Benim için gündüzüm gecem hep ayný
Uzaklardan horozlarýn sesini duyar ürperirim
Anlarým o zaman yeni bir gün doðduðunu

Benim ne gecem var ne de gündüzüm
Ýnsanlar neþe ve zevk içinde günlerini yaþýyor
Bense karanlýk dünyamda yaþamaya çalýþýyorum
Onlarýn gecesi karanlýk gündüzü aydýnlýk

Gözlerimle bakýyorum güya uzak kara ufuklara
Aðlamak gelir içimden aðlayamýyorum
Kaderim bu Allah’ýn yazýsý nasýl isyan edeyim
Sabýrla nefesimin son bulmasýný gün be gün bekliyorum

Karanlýk dünyamda bir ýþýðým yok benim
Elimi uzatsam tutacak bir yakýným yok benim
Gelip de kalbime girecek sevgili yok benim
Dünyam hep karanlýk, karanlýk kalacak yaþarken ölü gibiyim

Serin esen rüzgarý hissederim ve duyarým baðrýmda
Kuþlarýn sesini duyarým uçuþunu göremem
Baharýn, yazýn kýþýn geldiðini bilemem hissederim
Yalnýz ruhumda ve yüreðimin derinliðinden görüyorum onlarý

Çiçeklerin açýþýný göremem yalnýz koklarým
Bir sýcak þefkat bilmem dokunulunca anlarým
Yalnýz tek bildiðim hasretlik tir her þeye hasret
Damarlarýmda duyarým ve hissederim onlarý

Kimse anlamaz beni, bir þeyin eksikliðini çeken bilir
Acýlarý çeken bilir acýlar içinde kývrananlarý
Sevenler bilir aþký için mecnun olup daðlarý aþaný
Hayallerimde kurduðum küçük dünyamda yaþamaya çalýþýyorum

Bir bak sevdiklerinizin yüzüne Allah vermiþ o gözleri size
Kötülük yapmak yakýþýr mý çevremize, açý ýstýrap çekenlere
Evladýna bir bak huzur bulursun deðil mi ya görmeyen bizler
Yeter olsun yeter olsun görülmeyen bu dünya yeter olsun

Saðlýðýn kýymetini mutluluðun deðerini bilmek gerek varken
Acýlar içinde yaþayanlarýn halini bir sor hele, neler duyarsýn
Anlatsýn sana küçük dünyasýný þükreder sin yoksul halinle
Bu hayatýn her zaman baþýmýza geleceðini bilelim ve þükredelim

Aþýk Vasýf daðlarýn ovalarýn yeþilliðini, güzelliðini görmek ister
Elimi uzatýrým boþluða bir dost tutsun diye ya yoksa o an kimse,
Yalnýzlýðýmý anlarým o anda, ölmek ister bu yürek çaresizce
Yaþadýðým karanlýk dünyanýn boþluðunda hayallerim le kaybolur giderim sessizce.

VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
Yazýlýþý:20.11.1983 Perþembe

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.