CAHİLİN IŞIĞINDA YÜRÜNMEZ OĞUL

Cahile söz anlatmaya çalýþma
Doðrularý söylesen de anlamaz
Dilin sürçer yorulur üzülürsün
Cahil söz dinlemez yorma dilini oðul

Þeytan arkadaþtýr her daim cahile
Doðru yolda, yoldan sapýtýr âlimi
Bazen gerçekleri idrak etse de
Cahil, cahillik ettim diyemez oðul

Kendini eleþtirecek cesareti yoktur
Cahilin sohbetinde orta yol yoktur
Cahil beyazda kara bir lekedir
Sözünden duruþundan bellidir oðul

Cahilin yaktýðý kibrit kül eder bir þehri
Cahille yola çýkan hedefe varamaz
Cahilin ýþýðýnda karanlýkta yürünmez
Þafaðý bekle aydýnlýk gör oðul.

Haddini bilmeyen cahilin yanýnda
Görgüden adaptan bahsedilmez
Kendini bilmez konuþur edepsizce
Hakaret eder yere batarsýn oðul

Baþkasýnýn omuzuna kendi veballini yükler
Yanlýþý doðruyu bilmez düzdür mantýðý
Amadýr kalbi, fulü görür gözleri
Kapýlarý kapalýdýr dostum diyene oðul

Yedirdiðini her fýrsata gündemde tutar
Ýkramýnda gýrtlaktan lokmamý geçer
Gerçek dostlarýn elinden zehirde içsen
Baldan tatlý gelir insana unutma oðul

Söylediðini bilmez kalbin nerde diye sorulmaz
Hangi dilden konuþur lisaný bilinmez
Sakýn cevap verip gölge düþürme adabýna
Her kötülüðün baþý cahillikten baþlar oðul

Vasýf der Ortamý karýþtýrýr seni oltaya yem eder
Hatasýný baþkasýna yüklemekten edep mi eder
Aydýnlýðý göstersen de o yine karanlýðý seçer
Cahilden merhamet lütuf bekleme oðul

VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
11.12.2017 PAZARTESÝ


Sosyal Medyada Paylaşın: