FERHAT’A YANDI YÜREĞİM

Günler den yirmi sekiz Aralýk iki bin on üç cumartesi
Gece saat on bir telefon çaldý yüreðim o anda vuruldu
Kýzýmýn sesi aðlamaklý kalbim duracak sandým
Babam Ferhat hastalandý Hasta haneye yetiþ

Acil de idiler baygýndý yatýrmýþlar sedyeye
Tuttum elini okþadým saçýný buzlar dökülmüþ ter içinde
Ferhat oðul dedim dönüp baktý çaresizce yüzüme
Ýçimde bir ateþ yandý söndürülemezdi o anda

Doktorlar emar çekti dediler ki sýkýntý beyinde
Kan pýhtýlaþmýþ çok riski vardýr þu anda
Sað tarafý tutmaz olmuþ dili olmuþ lal
Allah tan ümit kesilmez dualarýmýz seninle

Kalk oðul þimdi zamaný býrakma eþini evladýný
Meydanlar sokaklar caddeler olsun mekânýnýz
Yavrusu peþinde bir ceylan gibi dolanýn her yerde
Yýldýzlar gecenize, güneþ doðsun her gününüze

Yýldýzlar aydýnlatsýn karanlýk yollarýnýzý ve gecenizi
Çýkmaz sokaklar engel olmasýn koþ oðul koþ
Evladýn eþin seni bekler acýk kalmýþ kapý,
Kalk utandýr bizi deki dimdik bakýn ayaktayým

Gözlerinden bir damla yaþ aktý okþayýnca anlýný
Dilin söylemez yüzün gülmez ne oldu oðul sana
El idin evvelden oðul oldun kýzým eþin olunca
Öz oðlum gibi girmiþtin sessizce kalbime

Yeni bir ev aldýnýz mutlu bir gelecek için
Aþklarýn en yücesini yaþadýnýz eþinle
Bakýþlarýn hüzünlü yardým beklercesine
Nasýl dayanacaðýz oðul o çaresizliðine

Elimizden bir þey gelmez havalemiz Allaha
Âþýk Vasýf ’der Allah versin þifaný kalk dön aramýza
Gülücükler saçýyor senden habersiz yavrular
Baba deyiþleri kahrediyor bizleri be oðul

VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
29.12.2013 PAZAR

Sosyal Medyada Paylaşın: