KARA DÜĞÜN

Ýki genç sevmiþlerdi birbirini mecnun gibi
Yeminler etmiþlerdi hiç ayrýlmayacaklarýna
Taraflarý razý gelmiþlerdi evlenmelerine
Düðün için hazýrlýk yapýlýyordu neþe ve sevinçle

Beyaz gelinlik dikilmiþ damatlýk alýnmýþtý
Nikah masasýna oturmuþ resmen evlenmiþlerdi
Hayallerindeki o muhteþem düðün töreni yapýlýrken
Kararý verdi iki sevenin dünyasý birden

Çýka gelmiþti zalimin biri silahý elinde
Ateþledi silahý gelin açý bir haykýrýþla düþtü yere
Beyaz gelinliði al kanlara boyandý çaresizdi herkes
Damat sarýldý hülyasýna Allah’ým baðýþla diye

Hülyanýn gözleri sönmüþ bakýyordu umutsuzca etrafa
Yalvarýyordu alisine sen mutlu ol sakýn üzülme diye
Alisine son sözleri kollarýnda öleyim beni býrakma diye
Zalim ayýrdý bizi sen mutlu ol rahat edeyim ahrette

Ali Kah beler diye haykýrýyordu yüreðinin derinliðinden
O zaman ali ide vurdular kahbece hiç acýmadan
Sarýlmýþ hülyasýna yatýyordu iki Side al kanlar içinde
Azrail iki seveni de aldý o kara düðünde


Kader ölümde de ayýrmadý iki sevgiliyi
Yazýlarý yaþamakta deðil ölmekteymiþ kaderleri
Sevenlerin kabirleri yan yana kazýldý aðýtlar yakýldý
Gelinliði ve damatlýðý Üzerlerine serildi

Herkesin gözleri yaþlý yaslar içinde koydular kabirlerine
Yazdýlar kabir taþlarýna aþk hikayelerinin en güzelini
Gelen gecen okuyor dilden dile dolanýr efsaneleri
Bilirler Ali ile Hülyanýn acý dramýný yaþatýrlar köylerinde

Aþýk Vasýf’ýn da yaný yor yüreði bu büyük aþkýn dramýna
Acýmasýz insanlar korkmazlar ki bizleri yaratan Allah’tan
Ey büyük Allah’ým sabýrlar ver sen Aþýklarýn yakýnlarýna
Allah’ým ne olur ayýrma sevenleri yaþarken dünyada ve ahirette

VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
20.11.1982 CUMARTESÝ yaz daðým gün

Sosyal Medyada Paylaşın: