BİR KURŞUN SANA, BİR KURŞUN BANA

Öyle özledim ki seni
Öyle hasret ki yüreðim
Zifiri karanlýk dünyam
Sensiz buralar çok soðuk
Ýçim ürpertiler içinde
Tüylerim diken, diken
Nerelerdeyim bilemiyorum
Kayboldum deryalardayým sanki
Bulamýyorum kendimi

Hasretine gücüm ne kadar yeter bilemem
Sakýn ha unutma beni olur mu?
Sakýn ha silip atma yüreðinden
Sakýn ha bir baþkasýnýn yüreðine baðlama yüreðini

Ben,
Acýlarýn, çilelerin, gözyaþlarýn,
Doðduðu menbayým
Çaðlayan oldum akýyorum
Aklýmda cevapsýz sorular sinsilesi var
Kendime sorduðum her bir soru ’da
Çaresiz kalýyorum
Renkler deðiþik gün doðsa da, bana
Bir baþka görünüyor her bir yer gözüme
Tanýmlayamadýðým
Cisimler dolaþýyor çevremde
Gitmeseydin kalsaydýn keþke benimle
Hayatým çok farklý olurdu senle
Unutmak istiyorum geçmiþi
Zorluyorum belleðimi
Olmuyor,
Yolundan sözünden dön diyor yüreðim
Seninle el ele dolaþtýðýmýz yerler
Her bir mekân yabancý kaldý bana

Senden kalan hatýralarý
Bir, bir yýrtýp yakmak istiyorum
Olmuyor, yapamýyorum
Olmuyor bu hayat bu yaþam
Sensiz olmuyor
Elim varýp kýyamýyorum
Öpüp kokluyorum sen diye
Hoþça kal hatýralar diyemiyorum

Þu koskoca meydanda dolaþýyorum
Dönüp, dolaþýp geldiðim ayný nokta
Ýçim acýyor
Senle beraber olduðumuz o yerleri
Terk edemiyorum
Unutmak istiyorum dünümü geçmiþimi

Yalnýzca bu günah bu çile bu azap
Ýkimizin,
Ýkimizin kaderi bu
Ayrýlýk varken hayatýmýzda
Gözyaþýyla acýyla
Son bulacak bu hayat erinde sonunda

Parktaki o çýnar aðacý dallarýnda
Ellerimizle beslediðimiz güvercinler var yalnýzca
Bana küskünler sanki
Gelmiyorlar yanýma
Dinleyin beni dedim
Küsmeyin dost olalým yine sizlerle
O anki duygularýmla seni anlattým onlara
Ýsyanýmý haykýrýþlarýmý
Ýçimde sönmeyen volkanýn nedenlerini
Nihayeti anladýlar beni
Kanat çýrparak
Toz duman içinde doluþtular yanýma
Gururumuz onurumuz incilirdi
Anlatamazdým seni baþkalarýna
Söz olur dolaþýrdý dillerde
Duygularýmý korkmadan anlattým
Hayat böyle acýlar içinde devam edecek
Yaþadýklarýmýza kader,
Ve hayat böyle diyelim
Bitsin gitsin sevdiðim.

Bazen ölümü,
Kurtuluþ olarak düþündüðüm ’de oluyor
Elveda deyip
Bir kurþun sana, bir kurþun bana
Sýkmalýyým kafamýza
Böyle son bulsun istiyorum
Olmuyor yapamýyorum iþte
Kaderimiz utansýn diyor
Vebalin ’de benim omuzlarýma
Nihayet bulsun çekilmesi zor olan bu hayat

Vasýf’ým El ayak çekildi
Ýnsanlar evlerine,
Güvercinler yuvasýna döndü
Yine kaldým tek baþýma
Artýk korkmuyorum karanlýklardan
Sokak lambalarýn aydýnlattýðý
Bazen farelerin koþuþturduðu sokaklardan
Korkmuyorum,
Sanki sen varsýn yanýmda
Sarýlý kollarýn bedenimde
Korkularým firarda
Cesaretliyim bu gece
Eðmedim boynumu korkulara
Ne olursa olsun umuda yelken açtým yine de
Sen varsýn hücrelerimde sen,
Sen olacaksýn yine de sen.
VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
28.10.2018 PAZAR

Sosyal Medyada Paylaşın: