Durgundu deniz, sakin ve Marmara kýyýsý
Ýlk defa böylesine dalgasýzdý, berraktý
Ýstanbul’u dinledim loþ bir gece yarýsý
Yorulmuþtu sevgiler, bakýþlarsa kuraktý
Bezgin dudaklarda hep gamlý bir çýðlýk vardý
Yutmuþtu mutluluðu koca þehir ki dardý
Derin derin soludum iyotla doldu içim
Saðýmda takma yüzler, solumda yapay sözler
Ýstanbul’u dinledim efkârý saldý içim
Yaktý baðrýmý bir an ruhtan fýþkýran közler
Ufukta berduþ gezen gemi kadar yalnýzdým
Nahoþ ezgilerle ben yüreðimde ýssýzdým
Raks ediyordu kadýn tebessümü sahteydi
Aç gözlerin namlusu doðruldu þakaðýna
Ýstanbul’u dinledim gündüz bile geceydi
Yaralý ceylan gibi takýldý zulm aðýna
Elinde dolu kadeh çakýrkeyif edayla
Lanet etti hayata duyulmayan sedayla
Güvertesinde keder taþýyordu bir gemi
Sonsuz ummana saldý fanilerin ruhunu
Ýstanbul’u dinledim fýsýldadý elemi
Hapsetti karanlýða canilerin ruhunu
Puslu yollardan geçtim, görülmedi insanlýk
Kalplere ilmek ilmek örülmedi insanlýk
Kömür yüzlü çocuklar el açarken sevgiye
Sillesi çakýldý hep yüzlerine hayatýn
Ýstanbul’u dinledim, meðer açmýþ övgüye
Baðlanmýþ sýký sýký izlerine hayatýn
Malý mülkü olanýn fakir düþmüþ kalpleri
Menfaatle doluymuþ ellerinin cepleri
Hey gidi koca þehir ne hallere gelmiþsin
Diye baðýrýrken ben kimse dönmedi bile
Ýstanbul’u dinledim dedim sen bir elmiþsin
Doldurmuþsun kalplere çekilmeyecek çile
Siyah beyaz filmlerde kalmýþ mutluluk denen
Ýstanbul sen ölmüþsün Azrail olmuþ yenen
Ýstanbul izlenimleri...
Mayýs / 2013
Seda YÜKLER