Duyuyorum!
Sessizliðinde çýðlýklar büyüyor duvarlarýn
Aðýr gri asuman
Ne vakit düþse gözleri bulutlarýn
Riya bürür kirpiklerinizi
Elleri kesik sadakalarýn…
Önce setler çektiler özümüze
Pembe patikalý tuvallerde
Yönümüz güneþe aþinayken
Ters yüz ettiler gölgelerimizi
Gölgeler ki
Asi bir perde gibi
Zifiri…
Aynalarda sahte yüzlerin yansýmasý
Yýlýþýk tebessümleriniz
Bertaraf edilmiþ ar kasýrgasý
Oysa
Sorgusu kabarýk nefesimizdeki anýn
Yoksul mevsimlerde soldurduk baharlarýmýzý
Hesabýný unuttuk yaþam denen imtihanýn...
Güya okyanustu bir yanýmýz
Mavilere açýlan öylesi berrak
Bulanýk sularda yitirdik benliðimizi
Zamaný kemiren kum saatlerimizde
Aldattýk korkularýmýzý
Aðýr aksak ilerliyor akreple yelkovan
Ve çölleþiyor içimizdeki düþlerimiz…
Züleyha Özbay Bilgiç/Kütahya