yüreðim hasret
ruhumda gün ölüleri
baktýkça uzaklara
güneþe veriyorum içimdeki zaman kýrýklarýný
toza dönüyor nöbeti biten vakit
ister istemez
bir rüzgarýn peþine düþüyor
sevda dinlenmeleri
emanet nefesler
sanki söylenmemiþ sözlere saðýr
ah gene
gün hislerinde gizemli sessizliðe açýldý kaderin duvaðý
hüzün ikindi vakitlerine sindi
alaca karanlýðýn elleri dokundu zamana
döndü geceye gün
þimdi koyu karanlýklar çekilsin tenhaya
inan tanýrým yokluðunun sesini
bu yüzden ýssýzlýða deðiyor gülüþüm
....