Unutamazsýn demiþtin ya gülüm
Sensizliðin verdiði hasretten olsa gerek
Yokluðunun çizdiði resimden olsa gerek
Gurbetinin öksüzlülüðünden olsa gerek unuttum iþte.
Seni aradým günlerce, haftalarca, aylarca.
Kaç mevsim geçti ardýndan
Kaç bahar tükendi acýndan
Gelmeyiþinin zalimliðinden olsa gerek unuttum iþte.
Yarama tuz oldun, seni bastým durdum.
Ýçimde sönmeyen cehennem oldun.
Kýyametim de ecelim, mahþerde günahým oldun.
Ölümün renginden olsa gerek unuttum iþte.
Annemin feryadý, babamýn isyaný
Yüreðimde dinmeyen acýydýn.
Yaðmurdan ödünç aldým gözyaþýmý
Hayýrsýzlýðýndan olsa gerek unuttum iþte.
Omuzlarýma daðýldý bütün suçlar.
Saçlarýmdan düþtü senin uðrunda aðarttýðým yýllar
Gülüþümden düþtü mutluluklar.
Acýmasýzlýðýndan olsa gerek unuttum iþte.
Aðýr geliyor artýk vicdanýn yükü.
Senden sonra topladým tasý, taraðý göçü.
Niyetim gitmekti düþünmedim dünü.
Terk ediþinden olsa gerek unuttum iþte.
Her aþkýn bir baþý, bir de sonu varmýþ.
Gözlerimden düþen son damla kefen yaþýymýþ.
Ölüm býrakýp gitmek deðilmiþ, ölüm unutulmakmýþ.
Bana öðrettiklerinden olsa gerek unuttum iþte.
Aðýr aksak yürüdüm sevda yokuþunda.
Aþka küstüm bakmadým kara göze, kara kaþa.
Ben tükenmiþim yürek denen kargaþada.
Sahipsiz býraktýðýndan olsa gerek unuttum iþte.
En aðrýyan yanýma türküm oldun.
Dermansýz kalan yanýma can oldun.
Yetmedi mi zalim çektirdiðin.
Son kurþunu sýktýðýndan olsa gerek unuttum iþte.
Hani giderken,
Unutamazsýn demiþtin ya gülüm
Ben seni ezan ile selâ arasýnda unuttum iþte!