ana dilindeki lügattan
bana yeniden sevmeyi öðret anne
bir senin “nazlý kuzum” diyen diline
bir de sana olan özlemime yenildim
vuruldum gözyaþlarýyla
kapanmayan yaralarým var
döndüm
kapýndayým eþiðinde
anne beni sen dinlersin
gittiðim gibi deðilim
içim hun
sesim uçurumlarda sayha
sürgün sevdalarda mahkum gönlüm
sefilim
yüreðim düþkün
diyeceðim
yeltendim baltalara sap olmaya
kayýp bir kentlinin cüzdanýndaki pulum
beni yeniden bul parlat anne
ne bir metre patiska
ne bir al yazma var torbamda
yine bir tek gül var elimde
boðazýmda yutulmayan kelimeler
çokça dökülecek çile var dilimde
avuçlarýmda hüsraným
biliyor musun
az biraz kilo aldým
fakat çöktü diyorlar yanaklarým
alnýmdan açýldý
beyaza öykündü kalan saclarým
kýzacaksýn ama
gizledim senden
ben hep ateþlere soktum ellerimi
yaralýyým
yastayým
günlerdir ta içimden
sanýmca kalbimden hastayým
daðýldým
köy meydanlarýndaki taþ dibeklere dövülen zehre gibi
darmadaðýn
sarnýcýnda beni de yeniden biriktir anne
anladým
her gecenin bir neharý yokmuþ
gururumu devirdi sevdalarým
sana döndüm
günsüzün ciðersizin
kapýndayým
eþiðinde
uzat ellerini
öpeyim
öpeyim
öpeyim…
unuttum ..
yüreðimin içine umutlarýmý koyarak
emeklet beni
ana dilindeki lügattan
bana sevmeyi yeniden öðret anne
14/05/13-Antalya
Sýtký Özkaya