ah ilk bakýþým deðil aðlarken kendi yüzüme aynada aðlayan ben yansýrken bana ilk düþüþüm deðil kendi gözümden yaþýmla beraber zayýflýðýmýn ellerinde kemiklerim çatýrdarken ilk lanet okuyuþum deðil çaresizliðime ve güneþe ilk düþmanlýðým deðil nasýl doðabildiðini sorduðum sabahlarda anla nedenini
yanaðýmýn kenarýndan düþmemek için tutunan gözyaþýmý elimin tersiyle silerken ilk küfrediþim deðil: gözüme de yaþýma da...
ey sevgili sen senden öðrendim kendimden kaçtýðýmda çocukluða sýðýnmayý o yüzden gömdüm çocukluðumun koynuna/kanyonuna yüzümü döndüm kendi içime bir ’vav’ gibi ne affettim kendimi ne de esirgedim kendimden sözümü cezamý kestim cezamý çektim içimde ordan ayrýlýrken biliyordum bir ’mim’ koymalýyým bu öyküye ve bir an önce yol bulmalýyým tözüme
þimdi bu baktýðýmda kendimi görmediðim sýrlý dünya kýrýlýp paramparça daðýlsa da toplayýp bakmayacaðým yeniden görmek için ’ayn’ýma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairziye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.