BU İNANÇ
Bu inanç tutuyor beni ayakta.
Bu inanç besliyor umudumu nedensiz.
Bu inançla uyanýp sabahlara
Bu inançla varýyorum
Anlamsýz geçen saatlerden akþamlara.
Bu inanç belki kandýrýyor beni.
Belki sürüklüyor gerçeðe;
arkasýnda daðlar olan hayallerin.
Bu inanç olmasa
Tutunamazdým anlýyor musun:
Delilikle aklýn, ince bir hatla ayrýldýðý o noktadan,
aklýn çizgisine.
Ama belki de asýl deliliðe sürüklüyor bu inanç beni.
Bu inanç olmasa
Çoktan dibi boylamýþtým
derinlikle yüzeyin belirsizliðinden.
Ama belki de asýl dipteki havasýzlýða çekiyor beni bu inanç.
Evet bu inanç sabýr taþýyor,
sabýrsýzlýkla çarpan yüreðime.
Sabýrla geçen bu zaman
Meyveye durmuþ çiçeklerin
olgunlaþmasý umudunu saklýyor ama
Ne o umudu,
Ne o sabrý besleyen hiçbir þeyi getirmiyor;
Kör, saðýr, dilsiz ve
Felç olmuþ bir inanç bu.
Bu inanç miskinleþtiriyor beni.
Yine de " ne güzeldir inancým benim"
*Hasan Hüseyin KORKMAZGÝL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.