evlat acýsý yaþamak zorunda kalan tüm annelere....
Ben anayým
Ne kahýr ki ben anayým
Uy seni doðuracaðýma taþ doðuraydým
Dediðime bakma oðul
Taþ olaydýn böyle acýmaz, böyle kanamazdýn
Al senin oðlun diyerek verdiler elime
Kopmuþ bir el, bir bacak,
yanmýþ bir beden.
Toprak baþýma
Ne edem, nere gidem
Aldým elini elime
Buz gibi kaskatý, kanlý
Sürsem yüzüme de
Bulaþsa bana da ölüm
Uy nerde ölüm.
Aldým elini
Son tüttürdüðün
Dudaðýnýn ucunda asýlý kalan türkünün üstüne
duman olmuþ
cigaranýn kokusu sinmiþ kanla.
Çektim içime kokladým
Neydi son söylediðin, duyamadým
Uy ben ne gömem bu topraðýn altýna
Yanýna ben de gömülem
Yüzün nerde kaldý oðul
Hangi tepenin ardýna
Hangi aðaca yaprak
Hangi çiçeðe toprak?
Bedeninden bundan böyle
kanýndan kýpkýrmzý
Düþlerinden rengarenk baharlar açacak !
Ne diyem oðul
Ben ne diyem
Anayým ben
Ne kahýr ki anayým.
Seni
Beden rahminden doðurup
Yürek rahminde büyüttüydüm.
Dar geldi yüreðimin rahmi de
Sen
topraðýn baðrýna mý düþtün?
Körpeciktin, dal gibiydin
Ömrünün baharý bile deðil
Ýlk baharýn ilkiydi yaþýn
Tutulduðun ilk fýrtýnada kýrýldýn
Onu duydum iþte:
Dal bedeninin çýtýrtýsýný kýrýlýrken.
Uy ben bundan öte oðul
Neye bakam ne görem
Vay ben ölem ben ölem
Oðul ben de ölem.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
susarsa(n)m EVREN vuslatın özlemi EMEKÇİ BU İNANÇ Yemin unut(ul)mak SEMAZEN GİTMELERE Ölmekti Bu