unut(ul)mak

ne vakit seni unutmayý düþünsem
bir aðrý baþlýyor göðsümde
dünya bütün aðýrlýðýyla göðsümün tam orta yerinde dönüyor sanki
bir kervan
zifiri karanlýða taþýyor beni göçünde
kuþlar sürülüyor gurbete
karanlýk bulutlarýn önünde
umutla canlanacaðýný beklediðim kelebekler çürüyor
bir gelincik gelen baharý umursamayacak kadar yorgun
ve solgun rengi

içindeki þýmarýk çocuðu özlüyorum
seni özlediðim kadar
seni unutmayý düþününce
içimdeki
seninle þýmarmayý özleyen çocuk yaþlanýyor
yaþýný ve bedenini taþýdýðým kadýn ölüyor
seni unutmak
unutulmaktan daha çok aðrýma gidiyor

ne vakit seni unutmayý düþünsem
bir çöl kavruluyor içimde
fýrtýnalý bir okyanusa düþüyor gözlerim
ellerini arýyorum acele
yokluða yazamýyorum adýný
varlýðýn öyle çok
öyle büyük ki
silmeye kýyamýyorum adýný adres defterlerimden
izlerini gönül sarayýmdan


bazý insanlara bazý þeyler yakýþmaz ya hani
ben de unutulmayý sana yakýþtýramýyorum
huysuzluk yakýþýyor da
yakýþmýyor sana küskünlük
kartal yüreði yakýþýyor sana
kendi içindeki özgürlükle süzülmek mavide
kollarýna þefkatle kucak açmak
delilik pýrýltýlarýyla taçlanmýþ akýl
yok yok büsbütün delilik yakýþýyor
gözlerine hüzün yakýþýyor evet ama
daha çok ýþýltýlý bakýþlar
ellerine sýcak dokunuþlar yakýþýyor
sana suskunluk, sessizlik deðil
sana yakýþan gürül gürül çaðlamak
ama yakýþmýyor unutulmak


o yüzden
ne vakit seni unutmayý düþünsem
unutulmaktan daha çok acýtýyor canýmý
seni unutmak



ne olur býrakma beni
unutmanýn s/aðýrlýðýnda
seni unutmak istemiyorum
kendini unutturma




Sosyal Medyada Paylaşın: