Mazimin gölgesinde aðzým kilit, dilim lâl
Ne aþktan eser kalmýþ ne de ruhtan esame
Yangýn yerinden beter içimdeki ihtilâl
Gamzemi doldursa da bir kuple gülümseme
Hiç güneþin yerini tutabilir mi hilâl.
Mecalsiz figanýmýn sesini kim duyacak
Dudaðýmdan dýþarý taþmayýnca harflerim
Hangi insan evladý yaraya em koyacak
Belki teselli için ,vardýr biri ama kim
Tez vakitte ulaþsýn, nefsim cana kýyacak.
Silüetin yaðarken her daim âsumandan
Hayalete imrenen bulut gibi bir þeydin
Dokunma arzusuyla kavrulurken bir yandan
Masalýmda rengârenk düþ esvabýný giydin
Ýmkânsýzýn biriydin, ne yoldan geç ne handan.
Her taþýn altý özlem nereye bakarsam sen
Unuttum demiþtim ya inan külliyen yalan
Hissimi, avutmaya karþý kurduðum düzen
Çeliþki dahilinde bir fýrtýna bir boran
Daðýlýp gitti o an, gözler önünde cebren.
Aþkýn flu halleri düþerken muallaktan
Ýntihar süsü verdim umut yitimlerine
Nârýnda yanan gönlüm atlasa da talaktan
Atiye güven ile bakmak isterdim yine
Vazgeçmiþ olsa cüda, kadere yazýlmaktan.
11 Mayýs 2013 / NÜS