önce içimdeki derin kuyuya baktým, sonra gözlerinize aðýr aðýr indi kirpikleriniz içinize hapsettiðiniz elim kederden sizin de kalbinizin girintilerinde yuva yapar mýydý serçeler sonsuz bir serinlik için göze alýrlar mýydý ölümü
hýþýrtýlý eteðinizin kývrýmlarýnda saklar mýydýnýz hüzünlerinizi serpilmesinden korkarak olmadýk yerde sizi sevgiyle öpen bir gizin kendini daðýtmasýný, palyoça suratýyla sokaklarda uluorta anarak isminizi kirleterek sarhoþ aðýzlarda
istemezdiniz sevdanýz anýlmasýn küfürlerde siz saklarken katmerli güllerin arasýna alaycý gülüþler bozmasýn büyüsünü her damlanýn inci gibi parladýðý gözlerinizde aþkýnýz aðlamasýn
öyce inceydiniz ki, daha ince pahalý bir porselenden en hassas çizgilerle iþlenmiþti deseniniz siz saraylarda nazenin bir prensestiniz yanlýþ bir sözcük bile yeterdi kýzarmanýza kýnýndan ansýzýn çýkan bir kýlýç gibi incinirdi kalbiniz
ah Aleksandra anlamadýlar sizi kýrbaçlar þakladý alnýnýzýn ortasýnda baþýnýzda yýldýzlar döndü çocuklar ezildi görmek zorunda kaldýnýz suçsuz öldürülenleri ve ne yalanlarla döndüðünü dünyanýn incindi ince bilekleriniz yüreðinize kapkara gölgeler indi serinliðiniz delindi
nasýl hoyratça kýrdýlar kapýnýzý içeri yüzleri maskeli adamlar girdi önce kadýnlýðýnýzý unuttu hoyrat elleri sonra insanlýðýnýzý
ne olursa olsun adýnýz Maria, Havva, Laura siz anneydiniz Aleksandra!
10. 5. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.