Gün yedi renge bölünür kapý önü kadýn sesinde rüzgar kuru eser Halep tütününde bir pencereden hastane odasýna baktým ve kendimi gördüm aynada. Kara bir çocuðun çiçek açmýþ avucunda bir cuma günü öðle vakti havadan kan kokusu çekmiþ çiçekler ve parçasý kopmuþ tam ortasýndan doðu topraðýnýn savrulmuþ dünyaya kar sessizi, patlamaya hazýr þark çýbaný. Gün yedi renge bölünür kapý önü kadýn sesinde kadýn, siyah giyinmiþ cenaze sahibi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.