hasta ziyareti

Tren çýplaðý geçip þehrin içinden
bir tabuta sýðdý hayat þarkýsý…

Tecrit edilmiþ çocuk düþlerinin
iflas eden yaþlý bedenlerin
arasýnda gömüldü...

Her þeyde plastik tadý vardý
evden uzak yataðýn beyazýnda
týrnaklarýyla duvarlarý soyanlar arasýna,
hastane odasýnýn ortasýna döküldü
kan
hemþireye hiç benzemeyen
bir hemþire fark etti ilk
pembe içinde etrafta kýrýtýrken.
Sonra eli paspasta bir kadýn belirip temizledi
yere dökülen sessiz kaný…

Diðer odadan
otuz üç yaþýnda bir kadýn
çýkardýlar hayattan dýþarý,
kadýnýn ardýndan üzerinde kafe yazan
tekerlekli bir büfe rahvan geçti
önünden odalarýn.
O gün ortalýkta hiç doktor görünmedi
insanlarsa çok yanýnda ve sakindiler
ölüme…

Telefon, otomobil ve takým elbiselere
ihtiyaç duymayan gözler
hýzla kahverengileþiyordu.
Ve hastane penceresi kadar
dýþarý açýlmayan
bir baþka pencere görmedim…

Derken, burada baskül var dedi, birisi
Sonra bana bakýp parayla mý çalýþýyor acaba, diye sordu.
Hayýr, aðýrlýkla çalýþýyor, dedim.
Birkaç kiþi gülümsedi…

Ölümün yanýnda bir yerde
fazla kilolarýný düþünen insanlara baktým
sonra bir þeyi
insan ve hayvan arasý bir tercih yapmam gereken
o zamaný anýmsadým.
Ýlk kez çocukluðumda görmüþtüm,
ayý oynatýcýsý ve zavallý ayýsýný,
gerçi ayýdan geriye fazla bir þey kalmamýþtý
açlýktan.
Dayaktan ve burnundaki halkadan
kan sýzarken ayý dans ediyordu,
Hayvana dans ettiren,
insana neler yapar, diye düþündüm...
Sanýrým ilk o zaman düþman oldum insana,
ve henüz
barýþtýðým söylenemez...























Sosyal Medyada Paylaşın: