- Ýki odalý evimizin
Gam tüten bacasýna sar beni
Büyüdükçe küçülelim abla…-
Kader çizgimizde volta atýyorum bu gece
Büyüdükçe büyüyor keskin virajlý yollar
Uzun, engebeli, puslu…
Gecenin gür çýðlýðý vururken pencereme
Küçük kýzýn avcundan topluyorum
Yýldýzlarýn s ö n ü k ayinlerini
/Matlýðýn soðuk yüzü deðiyor anýlara
Ýç sesimin çatallaþmasý tütünden mi dersin?
Uff abla, korkma kanser olmadým henüz/
Kahpe feleðin çemberinden geçmiyor yüreðim
Sil baþtan yazýlmýyor kader denilen
Boyun eðiyorum yazgýma hesapsýzca
Senli yollarýn dikenlerine takýlýyorum
Parmaklarýmýn mürekkebi kan yazýyor
Tahta yataðýmýzdan devriliyor umutlar
Yastýk altý düþlerimiz kefene sarýlý
Son duamýzý etmeden gömülmüyor kara topraða
Ellerini kaldýr göðün alnýna abla
Mazinin rahmindeki ceninlerin ruhuna
Okuyalým üç defa El Fatiha…
Peygamber gülünü ben dikerim baþucuna
Mezar taþýný sýrtlanýrken omzuma…
Seni düþünmek hançerle gezmek gibi
Durgun bakýþlarýn çoraklaþýyor sol yanýmda
Kelepçeli gezdik senelerce,
Hayatýn efendiliðinde mahkum…
Kurallara uymak için çabalasak da koptu film bir yerde
On dokuzunda gelin olmuþ giderken sen,
Ve mutlu olduðunu sanýrken, gülümserken
Ben biliyordum abla,
duyuyordum kalbinin bozuk ritmini
Ýkinci bir fýrsat vermedi hayat bize
Ýlkini kaçýrmanýn ezikliðiyle kabullendik kaderi
Okul sýralarýnda pek iyiyle geçtik bütün sýnavlarý
Peki ya yaþam sýnavý?
Bir tek onu kaybettik ablam, tükendi gücümüz
Yenildik…
Hani eskilerinde saklýydý büyümüþlüðüm
Her giyiþimde sen kokuyordum küçülmüþlerini
Þimdi gözlerin var üzerimde, iki beden büyük gelen
Taþýyamadýðým, kaldýramadýðým onlarca yük…
Elâ gözlerine her bakýþýmda rengi kavururken içimi
Derinlerinde kayboluyorum
Boðuluyorum sükûnetinde çýðlýðýnýn…
Yýrtýk bir leke oluyorum esmer çocukluðumuzda, bir nokta
Halbuki noktayla baþlamaz hiçbir cümle
Baþlamadan bitmez hayat döngüsü
Virgülsüz yaþlar býraktýn mazinin penceresinde
Silindi buðusuna çizdiðimiz pembe boyalý evimiz
Görmediler ablam, duymadýlar
Çok oldu Ýsrafil Sur’u üfleyeli
Nicedir nehirler kýzýl kan akýtmakta
Gece gündüze karýþtý, gündüz göðe saklandý
Her yerde yüreðini yiyen ayaklý cenazeler…
Biliyorsun ablam, duyuyorsun
Bugün günlerden k ý y a m e t e r t e s i
Yaþayamadýklarýmýzýn boþ vermiþliðiyle avunuyorum zindan gecelerde
Sonra bir fotoðraf karesi geçiyor gözlerimin önünden
Kavganýn ortasýnda sarýlýrken birbirimize
Annemin mor gözlerine saklýyoruz kalbimizi
Ben hep orada kaldým abla,
Sen hep sýðýndýn mor halkalara
Biz yüreðimizi býraktýk h a y a t k a v g a s ý n d a…
Seda YÜKLER