Yaþlý bir sebil olsam; zaman, Selim’in devri
Âþýklar içip kansa, dertlere sunsam þifa
Uyup debi hýzýma taþýp olmadan fevri
Boþa gitmeden akýp ederken görev ifa
Zamaný aþýp gelse yanýma bir Alperen
Su verip serinletsem, olsam onunla yaren
Selim Han elde kýlýç, göðsünde zýrhý, çelik
Ýmarým için atsa havuzuma metelik
Atiye iþaretle, dese ki; “gelenlere,
Benden duyduklarýný unutmayýp da aktar
Yüzüne dahi bakma, su verme gülenlere”
Sükût ederim o an tadým olur bir nektar
Suyum heyecan yapar titrerim, baþým döner
Selim’in heybetinden gökte yýldýzlar söner
Ardýnda gösteriþli atlar üstünde çeri
Yaslanýrken taþýma, ruhu girer içeri
***
Tarihten bir sohbete baþlayarak maziyi
Ansak tüm atalarý, þühedayý, gaziyi
Ne olacak bin sene sonra acep hallerim
Akacak mý akarým, akmazsa kör bakarým
Belki duyar sesimi sonradan emsallerim
Gece, gündüz acýyla hem aðlar hem akarým
Ya da gider baþýmý vururum bir yokuþa
Aldýrmadan üstümde öten gamlý baykuþa
Kim bilir hangi türün gün gelir de hevesi
Biter olmadýk anda, solar yüzünde rengi
Mahzun bir hayat sürer yürüyemez devesi
Kim bilir bu iþlerin nedir doðru nirengi
Çöl kumunu bir gece aþýp varan hedefe
Bir sultan karþýsýnda kim nasýl olur efe
***
Þimdi gelinen günde türetilir bir Kabil
Þimdi taraf olmasak bizi vurur ceberut
Þimdi olmak gerekir millet uðruna sebil
Þimdi bize kin güder dað baþýnda bir nemrut
Kan akýtmak üzere dalýp hain rüyaya
Kim efendi ülkede, göstermeli dünyaya
Haykýrýp söylemeli dalmadan boþ hülyaya
Þimdi düþün; nasýldý, dünyaya gönderiliþ
Sürünme, kalk! Vaktidir, senin için diriliþ