Kimler hangi þefkatle alabilmiþ araya
Hangi kollar sarýlmýþ acýyýp fukaraya
Derme çatma binalar içindedir fukara
Yüzyýllardýr ülkemde çoðunluðu tek taþsýz
Uyurlar mezarlarda þimdilerde ýpýssýz
Ve naylondan evlerde ekmeksiz, tuzsuz, aþsýz
Aç uyur çoðu gece; aç uyanýr sabahlar
Ne çok çaresiz var, ki; çöplüklerde siftahlar
Boþ mideyi doyurmak derdindedir fukara
Nedendir son zamanda sular gibi akarak
Giderler sel benzeri her taraftan süpürüp
Zenginleri ülkemin her zaman can yakarak
Fukaraya el atmaz, reklam yapar sömürüp
Bu ülkede kazanan yer, içer dýþarýda
Ki asla ar duymazlar aymazca gülüyorken
Ömürleri tahsilde(!) hep geçer dýþarýda
Ülkemin çocuklarý cephede ölüyorken
Gösteri sanatýnda çokça mahirdir bunlar
Su gibi mal kaçýrýr sanki bahirdir bunlar
Geçerken yol boyunda dururlar bir gariple
Kameralar önünde rol yaparak seçkinler
Sohbet ederler ama olmazlar muzdariple
Dalga geçer gibiler göbekli ve geçkinler
Nedense hoþlanmazlar halkýn, “açýz,” sesinden
Rahat, mutlu yaþarken milletin kesesinden
Sözde insan-severler(!); aðlar, açarlar sergi
Yalan tuvallerinde ak dönüþür karaya
Ya tüccar, ya kaçaklar; bunlar ödemez vergi
Faturalar zamlarla döner hep fukaraya
Ülkemde durum böyle; bu nasýl bir baþarý
Fukaranýn kanýný emen olur haþarý