bir yýldýzýn vardý bende unuttuðun capcanlý birþeydi kimil kýmýl göðsümden yansýrdý sevdasý kim görse beni uzaktan gülen gözlerimden anlardý
ýslýk çalarak koyulurdum yoluna bazen bir þarký yapardým sevgi esintilerinden masmavi bilmezdim yýldýz fýrtýnalarýný karartýlan gecelerin türlü dümenlerini yýldýz kývýlcýmlarýnýn gizini
öyle dümdüz yürürdüm yeterdi sesinde soluk almak yeterdi bir çiðdemin kökünde koklamak topraðýný sonra sulamak susarak bir zerre yer kalmadan incecik bedenini
yaþadýn, dirisin deðil mi? neden uzakta bakýþýn bir yýldýzdan daha uzakta ölü günler ekiyorum diri topraða ölü adamlar bitiyor nedense sönüp gidiyor yüzleri doðmamýþ yýldýzlarýn
belkiler yaþatýyor beni belki
bir yýldýzýn daha düþer göðsüme..
1. 5. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.