boþ yere gülüyoruz oysa simit bile satmýyorlar artýk üzerinde puslu bir ses taþýyor sesim bütün sokaklarý duyuyorum içim namahrem içimi saklýyorum içim güzel bir kadýn gibi baþ kaldýrýyor ellerimi tutup uzaklara baðlýyorum baþka bir þehirde çobanlýk yapýyorum bir de kalbim hep ötüyor gökyüzü de çare deðil þiirler okuyorum büyüyor gözlerim bir yalnýzlýk fýþkýracak da buralar hep insan olacak insan olacak bir yalnýzlýk adýna ne bir kadýn sahip olabilir ne bir adam hiç büyümeyen yalnýzlýðým þimdi sana üflüyorum bu, saçlarýmda çalan son esaret türküsünü
acým ile bütünüm, acým ile hep aþýðým ve yalnýzlýðým bu yüzden hep kutsal.
Merve Taþçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Merve Taşçı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.