golha ölüyor içimde bir çaresiz çocuk gibi elinden tutamýyorum kýrlangýçlar ölüyor yüzünde bir asma kilit dudaklarýnda bayýr aþaðý korku beyazlamýþ teni beyaz güller kadar beyaz dokunmak istiyorum gökyüzü buna engel oluyor ellerim buna engel
çengelli bir iðne gibi iki kolum birbirine hep golha ölüyor kollarýmý uzatamýyorum bir gitme demek geçiyor içimden kýrlangýçlar ölüyor
keþke bu kadar seni düþünmeseydim diyorum aynalar kýrýlgan bir surata dönüþüyor
kulaðýma bir ezan sesi müezzinden bana sanki bir kuþ yollar gibi bir kuþ dizeler arasý bir ton renk örtüyorum üþüyorsun ezan sesi sabaha doðru kanat çýrpýyor
buðulu bir gün geçiyor caddelerden bayaðý caddelerden geçiyor sayýklýyorum isminin hüznünü dudaklarýmda tiryaki bir umut büyüyor asla söndürmek istemiyorum
kurtulup içinden bu arafýn golha kaþlarýnýn arasýna uçmak istiyorum kýrlangýçlar ölü
yor
gun bir kadýn seviþmesi gibi.
Merve Taþçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Merve Taşçı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.