eðer iki lafýn bir birine deðmiyorsa artýk hiç bir anlam taþýmýyorsa kurduðun cümleler.. ve baþka biriysen hep olduðun yerde yar’e yara olduysa varlýðýn yokluðun karanlýk odalarda çýðlýklar atmaya baþlamýþtýr çoktan..
gel dediðin zamanlarýn amansýz kayýplarýdýr artýk gidemediðin bitiþler..
’ayný nehrin yataðýnda akamadýk senle’
þimdi hiçbir nehir bir damladan ibaret deðil
ve deniz kendi dalgasýyla boðuyor kendini..
yüzüm yüzümden düþüyor her kelimede yüzsüzleþiyor sevda kangren bir sancý oturuyor bileklerime ellerim ellerinde sanýyorum ama üþüyorum yine...
arkasý yarýna býrakýyorum hayatý.. sonra satýrlarýn üstünü örtüyor suskunluðun...