çayý herkes içiyordu ben de içtim çünkü daha sýk o vakitlerde geçiyordu adýn buruk sohbetlerde ve güzel oluyordu demli demli düþünmek seni nemli nemli bakmak sonra en son oturduðun o krem koltuða
çilek kokuyor manav önleri sanki yüz yýl oldu bir bahara senle girmeyeli uzanýp güneþe bulaþmayalý çimlere terleyip üþümeyeli sanki yüz yýl oldu tuzlamayalý bir eriði buharlaþmayalý göðe
nisan da geçiyor ya hani su deðmemiþ kuruma her ayýn ilk salýsýný saymazsak ya hani sanki yüz yýl olmuþ senle seviþmeyeli
þimdi gelsen miyavlayýp paçalarýna sürünürdüm hemen ve öðrenirdi mahalle sakinleri kediler bir tek martta seviþmez ki
mç-jir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jir gnsk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.