Aslýnda benim gibilerin hikayesi hiç deðiþmez.
Bu;
Yalancý, sevmek nedir bilmeyen, sözünde durmayan kýzlarý seven:
benim gibi gerzek erkeklerin hikayesidir.
Hiç bi zaman da deðiþmez bu hikaye!
Ýnsan sýnýfýna geçen bu hanfendiler iyice heveslerini alýrlar,
Dalgalarýný geçerler,
Romantik uyuzlarýný kaþýrlar bi müddet
Sonra baktýlar ki iþ ciddiye gidiyor,
Cýýýzzz...
Hatýrladýðým o þiir yarýþmasýný kazanmýþtý.
Ve ben ona ilk kültür merkezinin önünde rastlamýþtým.
Evliya türbesine tükürmüþ gibi çarpýlmýþtým onu görünce.
Hiç sevmemiþ beni meðerse...
Benim ondan baþka hiç bir isteðim yoktu.
Devlet kapýsýnda bir iþ bulacaktým.
Okulunu bitirince de hemen düðünümüz,
Evimiz,
Namuslu ekmeðimiz,
Sonra bebeklerimiz, çocuklarýmýz...
O kadar salakmýþým ki bunlarýn hepsini gerçekten olacak sanmýþým.
Þu olanlara inanamýyorum.
Ýnanmamak için kahroluyorum.
O kadar güzel gözükmüþtü ki gözüme;
Annemden bile güzeldi...
Canýmdý, gözümdü, bütün ömrümdü.
Sümüklümdü.
Gölgemizin resmini çeken,
Beni bütün yalanlarýna inandýran,
Þu götveren dünyada yalanlarýna bile razý olduðum tek canlýydý.
Yolda yürürken koluma giren,
Kavlayan yüzümdeki kavlaklarý tek tek alanýmdý...
Peki ya þimdi?
Kim bilir?
Belki de; o erkekle, bu erkekle, þu erkekle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.