,,, bütün öznelerin adsýzlýðý gerçek,,,,
mavi tanelere tutunan
bir anlam gibisin
içindeki baþlangýç noktasýnda baþlýyor
yürek atýþlarýn
kilitleniyor sesine
titrek telaþlar
adlandýrýlmamýþ tebessümler
uzanýyor sanki evrenine
durgun bir gökyüzüyken
çizgilerin
ufuklarýn eksenine sarýyor gözlerini saatler
sonsuzluklar gibi çoðalýyorsun
hatta
tutuklu kalýyor özlemlerin
ölünen mutluluklara.
alazlansa da evrelerin
kalbindeki nefesime
dillendiremiyor hiçbir çaba
vazgeçiþlerin bitiþ noktasýný
ve böylece,
hala senle,
senle kalýyor
en hüzünlü beklemelerim
....