bazen; gördüðüm en derin yalnýzlýk bile bir beden küçük geliyor üstüme.. boðazýmda iki düðme izi býrakýyor senin koynunda beslediðin hüzünler..
biz... aþký gecelerden çalmýþtýk duymamýþtý ay..
senin sýðýndýðýn yalanlar benim yasaklarýma tekabül ediyor çarpým tablolarýnda denklemlerin çok tarafý kayýp kalýyor bu yüzden ve bu yüzden ikimizi bölüyor zaman..
biz.. senden doðmuþtuk ama beni kürtaja meyletti gözlerin..
derin geçmiþin soluklandýðý istasyonlarýn nereye gideceðini bilmeyen iki yolcusu gibi izimizi kaybettik özümüzde sözümüzün deðeri düþtü sonra düþümüde düþürdüðün yürek çukurlarýna..
biz.. hangi tarihin tekerrürüydük sevdiðim nerde infilak etmiþti hikayemiz..
ne zaman gözlerinde doðsam tekrar ardýndan acýlý ölümlere merhaba diyordu hayat.. kimin kimden daha çok alacaðýydý sevda ve hangimize daha çok küstü AÞK..
biz.. ölmeyide beceremedik senle.. ölümsüzlük oldu beceriksizliðimizin adý...
derken... diyecekte birþey kalmadý geri..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayrık Otu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.