Kim?
Boþversene!
Binbir zorlukla büyütürsün, adam edersin.
Adam olunca götü kalkar...
Ha bir de þey yapar;
Ayrýlýrsýn def edersin, gizli gizli senin yazdýðýn þiirlere bakar.
Hem sevmeyi bilmez, hem adam gibi gitmeyi bilmez.
Hem suçlu olur hem güçlü.
Hem kendi yediði boklarý unutur, hem de sana bir sürü bahane bulur.
Bir sürü yalan konuþur, sen seviyorum deyip görmezden gelirsin unutursun.
Gider erkeklerle konuþur erkek ona derki ya eniþte duymasýn belki konuþmamýzý istemez diye de uyarýr hanfendiyi.
Ama hanfedi eniþte nerden duyacak görecek ki der.
Ne kadar safmýþým ki gerçekten görememiþim o zaman.
Aranýz bozuktur, hanfendinin ilgiye muhtaç olacaðý güne denk gelir;
Gider feysboklarda sahte profil hesabý alýp hiç tanýmadýðý erkeklerle oynaþýr.
Sen bunu bile unutursun, seviyorum deyip yine içine atarsýn.
Sonra zaten uzun zamandýr ablasý sizi ayýrmaya çalýþýrken;
Gelir sana bir iftira atar, hanfendi de sana deðil ablasýna inanýr.
Attýðý iftira da iftira olsa bari...
Yok ben sahte kýz adresi açýp ablasýna beddua etmiþim de yok sevenleri ayýrma demiþimde.
Ben yapmadým dersin inanmaz hanfendi.
Sonra gidersin ablasýyla gene insan gibi konuþup neden böyle yaptýðýný sorarsýn.
Ama ablasý nasýl bir müslümansa gider hanfendiye benim söylemediðim laflarý gene söylemiþim gibi der.
Kaldý ki ablasýnýn dediklerini, iftiralarýný ben söylemiþ olsam bile;
Bre Allah’tan korkmaz kuldan utanmaz sevmekten anlamaz.
Ben bu zamana kadar senin yaptýðýný yediðin her boku, seviyorum diye unuttum da
Sen neden ablanýn dedikleri doðru bile olsa;
Ya bu adam benim bir sürü yanlýþýmý affetti ablamýn dediði doðru olsa bile
Benim bu adama bunun için diyecek bir lafým olamaz yok diye düþünemedin?
Düþünemezsin çünkü sen sevmiyorsun hiç sevmemiþsin.
Sen hastasýn.
Baðlanmýþsýn kafanda biyerlere kalmýþsýn.
Ablangille konuþunca dönüyon o tarafa
Benle konuþunca dönüyon bu tarafa.
Seven insan gerektiðinde anasýný da karþýsýna alýr babasýný da
Ablayý mablayý zaten týnlamamalý eðer söz konusu evleneceðin adamsa.
Türküde bile diyor hiç duymadýn mý?
"Anadan geçilir yardan geçilmez diye."
Sen söz verdin defalarca
Sonra tutmayýnca hiç birini, sordum sana?
Tutamayacaðým sözler vermiþim dedin bana.
Bu nasýl söz vermek bu nasýl sevmek?
Seninki sevmek mevmek deðil zaman geçirmek.
Adam yerine geçmiyordun daha ilk yanýma geldiðinde.
Bana ulaþabilmek benimle konuþabilmek bile büyük biþeydi senin için.
Geçmiþini unuttun bir sürü bok yedin.
Sonra yaným da adam oldun büyüdün götün kalktý kendini biþey sandýn.
Hadi þimdi ablalarýn mutlu etsin seni
Gerçi ilgiye ihtiyaç duyduðunda oynaþmaya adam da bulursun sen zaten
Ablan bizi ayýrarak en büyük iyiliði bana etti.
Sevmeyi bilmeyen ve sevilmeyi hiç haketmeyen birinden kurtardý beni...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.